Act IV, Scene XII

Wrong place, Wrong time

این آدمای اتوکشیده، که همه اش یه خنده خوشگل رو لب شون اه، حالم رو به هم میزنند.

قیمت گذاریِ بهینه بازارهای خُرد حالم رو به هم میزنه.

«من»-ی که داره مثلا اینجا وظیفه اش رو انجام میده، حالم رو به هم میزنه

...حالا نه جان..

دانشگاه بزرگی که هر روز باید از خونه تا دانشکده مدیریتش رو رکاب بزنم حالم رو به هم میزنه

...حالا نه جان..

«من»-ی که جرات تموم کردنش رو نداره، حالم رو به هم میزنه

...حالا نه جان..

میخوام سردردم رو استفراغ کنم، آخه هر وقت حالت تهوع داشتم بابا میگفت بالا بیاری بهتره

...حالا نه جان..

رقابت حالم رو به هم میزنه

...حالا نه جان..

اونایی که قضیه رو خیلی جدی میگیرند، حالم رو به هم میزنند

اونایی که نمیفهمند حالم رو به هم میزنند

«ایگو»-م حالم رو به هم میزنه

...حالا نه جان..

Fuck all that we’ve gotta get on with these

از خلاصه شدن تقریبا تمام رابطه هام تو اینترنت حالم به هم میخوره

بازم «حالا نه جان»؟!!

اونایی که نمیفهمند حالم رو به هم میزنند

اونایی که خیلی جدی گرفتند، حالمو به هم میزنند

از این که اینجا همه چیزش سرِجاشه حالم به هم میخوره

بازم نمیفمی؟!

از این که دلِ به دریا زدن نداشتم حالم به هم میخوره

بیشتر از اون، از این که دل به دریا زدن هم جواب نبود که هیچ، مرهم هم نبود

شاید باید خیلی پیشتر از اینها می مردم، ها؟

...حالا نه جان..

این حرف که «همه اش چهار سال مونده» خراشم میده

Make`em laugh

Make`em cry

Make`em dance in the aisles

Make`em pay

Make`em stay

Make`em feel ok

همه شون رو بازی میدم، اگه نمیدونند بگذار ندونند، چون اگه بدونند دیگه بازی نمیخورند، همه شون رو

من یه روزی بالاخره فرار میکنم

همه اینها هم فیلمه، نقشه است، البته سناریو نداره، بیشتر بداهه است

ولی اینا که همه اش دارند فریب میخورند، اینم روش، به جایی بر نمیخوره

بگذار چهار سال دیگه هم بازی بخورم و فکر کنم دارم بازی میدم، تو رو خدا به روم نیار...

Rain down, rain down

Come on rain down on me

From a great height

From a great height…height…

Rain down, rain down

Come on rain down..on me

خدا، بچه هاش رو دوست داره

I, never had the nerve to make the final cut

خیلی دلم می خواست می تونستم حتی برای یه لحظه، کسی باشم که اصلا فارسی بلد نیست. اون وقت صدای یکی رو بشنوم که داره فارسی حرف می زنه، ببینم چه جوریه؟

ب.ت. غلطِ زیادی کرد اونی که گفت nothing is impossible

امشب می رم سینما که آخرین فیلم وودی آلن رو ببینم. وقتی تریلر فیلم رو دیدم، خیلی تعجب کردم، موضوعش خیلی کلیشه ای بود. دلم می خواد بدونم استاد در مورد یه همچین موضوعی، چه حرف تازه ای برای گفتن داره؟

ب.م. خُب، احتمالا این یکی از توانایی های استاده که همچین طرحِ تکراری ای رو این قدر عالی بسازه، این قدر عالی بازی بگیره و این قدر خوب حس منتقل کنه. فیلم البته اصلا برچسبِ وودی آلن نداشت، به جز دو پلانِ خیلی کوتاه، ولی دیالوگ ها هم مثل همیشه شاهکار بود، موسیقی متن هم فوق العاده بود... و بازم می گم، عجب بازی ای گرفته بود، دیگه هم نمی گم.

ب.ت. چه نماهایی از لندن، چه لهجه بریتیشی، و عجب اسکارلت یوهانسونی.

وقتی با دیگران درد دل می کنیم تا نسبت به ما احساس ترحم کنند،
وقتی به دیگران ترحم می کنیم تا وجدان خود را آسوده کنیم، وجهه اجتماعی کسب کنیم، یا خیال خود را راحت کنیم که یک بدبخت دیگر هم وجود دارد، همین نزدیکی،
وقتی که با دیگران مشورت می کنیم تا اگر شکست خوردیم، بتوانیم شریک جرمی برای خود بتراشیم،
وقتی خود را نزد خود یا دیگران تخطئه می کنیم تا عذاب وجدان حاصل از اشتباهاتمان کاهش یابد،
وقتی جمله هایمان را به اول شخصِ جمع می نویسیم چرا که جرات دوم شخص بیان کردنشان را نداریم یا شجاعت اول شخص مفرد دیدنشان،

این جور وقتها و خیلی مواقع دیگه، دوست دارم خودم رو استفراغ کنم، ولی دلم نمیاد...آخه می ترسم مونیتورت رو کثافت پر کنه.

تو چشمهای دختر مکزیکی اه زل زدم و گفتم «بذار یه چیزی رو روشن کنم».
و سیگاری گیراندم.

استاد دانشکده مون رو وقتی عکس دختر کوچولوش رو به دیوار اتاقش زده، خیلی بیشتر درک می کنم تا وقتی که داره در مورد آخرین متدهای Network Coding حرف می زنه.

اونایی که وجودشون با مخالفتِ همیشگی با هر حرفی که یکی میزنه معنی پیدا میکنه و هویتشون در مسخره کردن دیگران خلاصه میشه، حالم رو به هم می زنند.

ب.ت. اینجا، تو بلاد کفر(!)، مهمترین چیزی که آدم یاد میگیره اینه که cool باشه. من هم بالاخره یه روز یاد میگیرم.
So, calm down little boy